Rijkdom verwerven lijkt misschien een rationele zoektocht in het licht van een systeem dat blijkbaar te hopeloos gebroken is om te repareren. Maar dit is een catastrofale fout, want zelfs als rijkdom niet wordt geconfisqueerd of gedevalueerd, zullen de dingen die het nu of eerder zou kunnen kopen gewoon verdwijnen, tegen welke prijs dan ook.

Uiteindelijk zal zelfs de rijkste man in Zuid-Afrika of Brazilië of welke parallel je ook maar wilt gebruiken, niets anders willen dan dat zijn kleinkinderen een baan kunnen krijgen in het ontwerpen van ruimtevaart raketten, en dit zal onmogelijk zijn, omdat er geen ruimteprogramma zal zijn en geen geld om het te bouwen.

Het idee dat we dysfunctionele zaken kunnen "ontgroeien" zoals Elon Musk of andere pro-AI mensen denken, is gewoon achterhaald, tenzij je denkt dat de AI de mensheid volledig overbodig zal maken. De dysfunctionele zaken leven letterlijk van groei! Het laten groeien van de economie subsidieert het meer en maakt nieuwe onrechtvaardigheden mogelijk!

Deze redenen vind ik zowel opdringerig overtuigend als treurig ondergewaardeerd om niet iemands levensinspanningen in een bedrijf te investeren. "Misschien is de Straussian boodschap van Zero to One dat men geen ondernemer moet worden."

Je wijdt je leven aan het bevorderen van rijkdom, vooruitgang, welvaart en technologie, en het eindresultaat is dat de Amerikaanse overheid $5 biljoen aan welzijns-/NGO-fraude per jaar kan financieren in plaats van $2 biljoen, terwijl je in een omheind complex woont met je 3,2 kleinkinderen. Lijkt zinloos.

Niemand herinnert zich de rijkste mensen uit de laatste dagen van Rome, of de beste aquaductbouwers, wiens inspanningen uiteindelijk tevergeefs waren. We herinneren ons de christelijke vaders en martelaren die de basis legden voor wat daarna kwam, en die het weinige dat we van Rome behouden hebben, hebben bewaard.

We herinneren ons ook de glorieuze oorlogsheersers die Rome verwoestten. Ook geldig.