Schopenhauer, een Duitse filosoof, geloofde dat: Leven is willen. Zolang er verlangen is, is er leven, beweging en de illusie van hoop. Maar op het moment dat het doel is bereikt, stort de illusie in. Tragedie slaat niet toe omdat we hebben gefaald, maar omdat we hebben geslaagd. Het is dan dat we beseffen dat het leven niets te geven had; Het lokte ons slechts vooruit met lege beloften. Bereik is niet het einde van het lijden; Het is slechts een verandering in de vorm van lijden. Gisteren leed je onder de pijn van gebrek; Vandaag word je achtervolgd door de leegte van bezitten. Het leven schommelt als een pendule tussen pijn en verveling, En dit is, misschien, het wreedste grap van het bestaan.

Vorig jaar voelde zo. Het was noch verdrietig noch deprimerend. Een uniek vreemd gevoel dat ik niet kan beschrijven.

Dit kreeg niet zoveel aandacht als ik dacht dat het zou krijgen. Is dat niet enorm? Dus, als ik gelijk heb, in plaats van je USDC in Hypercore in een gecontroleerd brugcontract op Arbitrum stil te laten liggen, kun je het nu gemakkelijk verplaatsen en parkeren aan de EVM-kant, wat meer zelfbewarend is.