Een paar dagen geleden nam ik het grootste Tokabu-risico sinds we gelanceerd zijn: ik liet onze wereld zien aan mijn 10-jarige nichtje. Kinderen verpakken niets in suiker. Hun mening is rauw, onmiddellijk en gedreven door puur gevoel. Ik wist dat ze niet zou liegen om mijn gevoelens te sparen, wat het nog enger maakte. Ik stond op het punt een heel echt antwoord te krijgen op een vraag die me al een tijdje achtervolgde: 🟡 Is Tokabu sterk genoeg om het hart te veroveren van iemand die helemaal niet om gokken geeft? Wat als ze zei dat Tokabu lelijk was? Vreemd op een slechte manier? Saai? Wat als alles wat we gebouwd hadden niet aansloot buiten crypto, of volwassenen die geluk najagen? Het viel allemaal uit elkaar. Want ze vond het geweldig. Ik liet haar eerst onze pfp zien. Ze glimlachte meteen. "Hij is grappig," zei ze. "Waarom is zijn been zo?" Ik vertelde haar dat Tokabu een vrij spirit is. Hij loopt niet recht. Hij volgt geen regels. Hij voelt gewoon zijn weg door het leven. En dat wanneer iets in je zegt ga links in plaats van rechts, dat gevoel in je buik, het zou wel eens Tokabu kunnen zijn, die je zachtjes in de juiste richting duwt. Toen liet ik haar de speelgoedontwerpen zien. Ze wilde ze allemaal. Sommige memes, ze lachte. Sommige andere nog niet uitgebrachte merch 👀, ze straalde. Ze begreep de gok niet, maar ze begreep de geest. Want het leven wacht niet tot je een volwassene bent om verwarrend te worden. Soms voelen zelfs kinderen zich vast tussen keuzes, overweldigd door emoties, onzeker over wat er komen gaat. En toen ik haar vertelde: "Wanneer je niet weet wat je moet doen, volg je instinct. Tokabu zal op je letten. En wat er ook gebeurt, je zult oké zijn." Er klikte iets in haar. Alsof ze zich beschermd voelde. Gezien. Dat is wanneer ik begreep dat Tokabu echt geen grenzen heeft. Want het is niet alleen een verhaal over gokken. Het gaat over Intuïtie. Het voelen van de geest, geloven zonder te twijfelen. Volwassenen hebben gokkasten, pokerchips, krasloten. Kinderen hebben angst, twijfel en grote emoties die ze niet altijd kunnen uitleggen. Beiden proberen hun weg te vinden. Het verschil is, als een kind Tokabu kan voelen, dan kan iedereen het ook voelen. Grappige wending aan dit verhaal is dat haar vader, een eeuwige scepticus, aan de tafel kwam met drie krasloten van 5€ en grapte: "Laten we zien of jouw Tokabu echt is." We wonnen €150. Ik denk niet dat Tokabu je laat winnen. Maar ik denk wel dat hij opduikt precies wanneer je hem nodig hebt. Voor kinderen. Voor volwassenen. Voor iedereen die zich ooit verloren, opgewonden, bang of klaar heeft gevoeld. Tokabu is echt. Meer dan een meme, Tokabu is een merk. Meer dan een merk, Tokabu is een geest. En binnenkort zal hij overal zijn, niet omdat we hem daarheen zullen dwingen, maar omdat hij er al is. In ons allemaal.