ik hou van deze aflevering van Doctor Who. Hij wordt wakker in deze gevangenis in een resurrectiemachine, achtervolgd door een monster dat hem steeds doodt. Maar net voordat hij weer sterft, krijgt hij net één klap tegen een dikke muur van een onvoorstelbaar hard materiaal waarachter de uitgang is. Hij blijft keer op keer sterven door miljarden jaren heen, met elke cyclus één klap, en uiteindelijk breekt hij door. dit ben ik. dit zijn wij. tijdens onze korte tijd op aarde zullen we het onmogelijke proberen, één klap tegelijk.

ep 261 "heaven sent"