Mongolia: 64 miliony bydła. Owce, kozy, bydło, konie, wielbłądy. Dla kraju liczącego zaledwie 3 miliony ludzi, to wydaje się przesadą. Konsultanci środowiskowi z Europy i Ameryki regularnie przyjeżdżają, aby wyjaśnić, że Mongolia jest przeludniona i zmierza ku ekologicznemu upadkowi. Mongolscy pasterze słuchają grzecznie. Następnie kontynuują to, co robili przez tysiące lat. Stepy pozostają zdrowe. Jak? Pasterze mongolscy nigdy nie prosili o radę, ponieważ już 3000 lat temu rozwiązali ten problem. Kluczem jest ruch. Mongolscy pasterze są w pełni nomadyczni. Nieustannie przemieszczają swoje bydło, podążając za starożytnymi wzorcami, które są zgodne z cyklami wzrostu trawy i dostępnością wody. Sekcja stepu jest intensywnie wypasana przez dużą trzodę. Wygląda to katastrofalnie. Trawa zdeptana. Gleba zaburzona. Odchody wszędzie. Potem stado się przemieszcza. I nie wraca do tej sekcji przez miesiące. Trawa eksploduje z powrotem. Szybciej i gęściej niż gdyby nie była wypasana. Dlaczego? Wypas stymuluje rozgałęzianie się traw. Jedna roślina staje się pięcioma. Zdeptanie łamie skorupę gleby i wprowadza materię organiczną. Odchody odżywiają mikroby glebowe. Ale to działa tylko z ruchem. Zostań za długo, a zniszczysz trawę. Nieustannie się przemieszczaj, a stymulujesz ją. Mongolskie stepy są pochłaniaczem węgla. Poziomy węgla organicznego w glebie są jednymi z najwyższych wśród wszelkich łąk na Ziemi. To jest budowane przez 64 miliony bydła robiących dokładnie to, co konsultanci środowiskowi mówią, że powoduje pustynnienie. Zachodni badacze w końcu zaczęli to poważnie badać w latach 2000. Dane są jasne: Nomadyczny wypas przy wysokich gęstościach utrzymuje zdrowsze łąki niż wypas o niskiej intensywności na stałych pastwiskach. Mongole mieli rację przez 3000 lat. Nowoczesna nauka o pastwiskach się myliła. Jest powód, dla którego mongolskie łąki są nadal nienaruszone, podczas gdy amerykańskie i australijskie pastwiska wykazują degradację. Mongolia nigdy nie przyjęła zachodniego modelu dzielenia pastwiska na paddoki i ciągłego wypasu w niskiej gęstości. Zachowali system wysokiej gęstości i wysokiej mobilności, który ewoluował z krajobrazem. Badacze klimatu badający sekwestrację węgla są teraz bardzo zainteresowani mongolskimi łąkami. Potencjał przechowywania węgla jest ogromny. I jest utrzymywany przez dokładnie to, co aktywiści klimatyczni chcą wyeliminować: Duże liczby bydła. Ruch ekologiczny nie nagłaśnia sukcesu Mongolii, ponieważ stoi w sprzeczności z podstawowym przesłaniem, że liczba bydła musi być zmniejszona. Odpowiedź Mongolii: Zmniejszą swoje bydło, gdy stepy zaczną zawodzić. To nie zdarzyło się przez 3000 lat pasterstwa, więc się nie martwią. Łąka wie, czego potrzebuje. A to, czego potrzebuje, to dokładnie to, co dostaje.