Amerika's vochtigheidsgordel Deze kaart van @BenNollWeather benadrukt wat meteorologen vaak de vochtigheidsgordel van Amerika noemen, een strook van het land waar de zomerlucht consistent dik en benauwd is. Het is gebaseerd op het aantal zomerdagen met een dagelijkse maximale dauwpunt van minstens 65°F (18°C), wat algemeen wordt beschouwd als de drempel waar vochtigheid voor de meeste mensen ongemakkelijk begint te voelen. De gordel strekt zich uit van de Golf van Mexico noordwaarts door Texas, Louisiana, het Mississippi-dal en diep in het Midwesten, tot aan de Grote Meren en de Mid-Atlantische regio. In deze gebieden domineert vochtige lucht uit de Golf het zomerklimaat. Warme zuidelijke winden transporteren waterdamp het binnenland in, waar het zich mengt met hoge temperaturen om de benauwde omstandigheden te creëren die miljoenen Amerikanen bekend zijn. Dauwpunt is een nauwkeuriger maat voor menselijke ongemak dan relatieve vochtigheid, aangezien het de werkelijke hoeveelheid waterdamp in de lucht weerspiegelt. Een dauwpunt tussen 65°F en 70°F wordt als benauwd beschouwd, terwijl waarden boven 70°F als benauwd worden aangeduid. In de diepste rode gebieden van deze kaart zijn zomerdagen met dauwpunten boven die drempel de norm in plaats van de uitzondering. Dit heeft echte gevolgen die verder gaan dan comfort. Voortdurend hoge dauwpunten beperken het vermogen van het lichaam om zichzelf af te koelen door te zweten, wat de gezondheidsrisico's tijdens hittegolven verhoogt. Ze beïnvloeden ook de landbouw, de vraag naar energie en de ontwikkeling van stormen, aangezien vochtige lucht een essentieel ingrediënt is voor extreem weer in de centrale en oostelijke Verenigde Staten. Op deze manier gezien is de "vochtigheidsgordel" meer dan een colloquiale uitdrukking. Het is een klimatologisch kenmerk dat helpt de zomerse ervaring van tientallen miljoenen mensen te definiëren, en het wordt verwacht dat het zal uitbreiden en intensiveren naarmate het klimaat blijft opwarmen.

De volledige omvang van het Amazonebekken Het Amazonebekken beslaat ongeveer 7 miljoen km², wat het het grootste afwateringsbekken op aarde maakt. Het strekt zich uit over negen landen, met ongeveer 60 procent in Brazilië en de rest in Peru, Colombia, Venezuela, Ecuador, Bolivia, Guyana, Suriname en Frans-Guyana. Het afvoert bijna 40 procent van Zuid-Amerika via meer dan 1.100 zijrivieren, waaronder ongeveer 17 als belangrijke rivieren worden beschouwd. De Amazone zelf is de meest volumineuze rivier ter wereld. Gemiddeld stoot het ongeveer 200.000 kubieke meter water per seconde uit in de Atlantische Oceaan. Dat staat voor ongeveer 15 tot 20 procent van al het zoetwater dat de oceanen van de wereld binnenkomt. In het overstromingsseizoen kan de rivier op sommige plaatsen meer dan 40 kilometer breed worden en enorme gebieden van het bos onder water zetten, waardoor seizoensgebonden wetlands ontstaan die een enorme biodiversiteit ondersteunen. Het Amazonebekken bevat het grootste tropische regenwoud op de planeet. Het is de thuisbasis van minstens 10 procent van alle bekende soorten, waaronder meer dan 40.000 planten, meer dan 2.000 vissen, ongeveer 1.300 vogels, 400 zoogdieren en honderden amfibieën en reptielen, met miljoenen insectensoorten die nog steeds worden gecatalogiseerd. Het regenwoud fungeert als een cruciale koolstofput en speelt een centrale rol in het reguleren van het wereldklimaat. De regio herbergt ook meer dan 30 miljoen mensen, waaronder meer dan 350 inheemse groepen, van wie velen direct afhankelijk zijn van het bos en de rivieren voor hun levensonderhoud en culturele tradities. Sommige gemeenschappen blijven grotendeels oncontact, leven diep in het bos. De Amazone wordt vaak de "longen van de aarde" genoemd vanwege zijn immense rol in het produceren van zuurstof en het opslaan van koolstof. Wetenschappers benadrukken dat de gezondheid ervan van vitaal belang is, niet alleen voor Zuid-Amerika, maar voor de hele planeet.

Google Maps op de lanceringsdag in 2005