rozdział pierwszy: rozszczepienie na początku wydawało się to nieszkodliwe. kultura kiedyś poruszała się powoli; style trwały, muzyka odbijała się echem, pomysły potrzebowały czasu, aby się ugruntować. były sezony dla rzeczy: lato, album, nagłówek, żart. rzeczy trwały wystarczająco długo, aby cię w sobie zatrzymać. potem tempo się zmieniło. nowy dźwięk eksplodował i umarł w cztery dni. fraza zalała twoje feedy, stała się nieunikniona i została zapomniana, zanim ją zrozumiałeś. całe estetyki pojawiały się, osiągały szczyt i znikały między śniadaniem a zachodem słońca. to nie tylko tempo. to było uczucie, że nic już nie należy do nikogo. oś czasu stała się blenderem, style, które kiedyś definiowały pokolenia, stały się surowym materiałem do nieskończonego remiksowania. nostalgia zapadła się w estetyki oderwane od kontekstu, pozbawione pamięci i przetwarzane dla ironii i zasięgu. ludzie się dostosowali. uwaga przekształciła się: nauczyliśmy się żyć na odświeżaniu, goniąc za następnym skokiem, następnym fragmentem, który dawał chwilowe poczucie życia. to, co pozostawało stałe, to ruch zawsze do przodu, zawsze szybciej. tożsamość podążała za tym samym rytmem. nie byłeś już jedną osobą; byłeś dziesiątkami osób, warstwami na feedach, optymalizującymi dla różnych odbiorców. ...