Carolyn Christov Bakargiev Regular Animals hakkında: Berger'in "Neden Hayvanlara Bakın?" adlı iddiasıyla başlayan şey. (1977) — modernliğin insanlar ve hayvanlar arasındaki karşılıklı bakışı bozduğu — Beeple'ın robot köpekleri (2025) ile sona erer. Berger, bir zamanlar bize bakan hayvanların yaşayan diğerleri olarak kaybolmasını yas tutar. Beeple, bu kayıptan sonra ne geldiğini gösteriyor: hayvanlar, ilişkisiz gören makineler olarak yeniden içeri giriyor. Köpek, gözetim ve görüntü çıkarma için bir arayüz haline gelir. Bakışları artık karşılıklı değil; Faaliyette. Robot köpekler, zaten gözetimde olan halkı fotoğraflıyor ve sanatçıların, platformların, diktatörlerin ve teknoloji milyarderlerinin mantığıyla filtrelenmiş değiştirilmiş görüntüleri geri getiriyor. Otorite, karşılaşmanın yerini alır. Antropomorfizm (makinelerde insan kafaları) bu şiddeti yanlış yere empati çağırarak yumuşatırken, gerçek irade arka ofiste saklanır. Warhol'un görünürlükten zarar gören ikonları veya Gormley'nin Gateshead (1998) filmindeki Kuzey Meleği'nin yere bastırıldığı, makinesel olmayan bir şekilde hayatta kalmasını ısrarla vurgulayan eserlerinin aksine, Beeple'in figürleri ne tarihe karşı koyuluyor ne de direniyor. Onlar uygular. Çoğul hiyerarşilerde düşmüş melekler olarak, ilerleme fırtınasını gerçekleştirirler, taşınmak ya da kırılmak yerine. Berger'den bakıldığında, Beeple'ın robot köpekleri hayvanları temsil etmez. Bunlar, hayvanın bakışının nihai olarak yok olmasını temsil eder; bu bakışların yerini savunmasızlık, karşılıklılık veya tepki vermeden bakan, kaydeden ve görüntüleri geri getiren makinelerle değiştirilir. Warhol'un ikonları (Marilyn, Elvis) arzu melekleridir. Kitle iletişim araçları tarafından kaldırılıyor, ancak tekrar ile aşınıyorlar. Görünürlük onlara zarar verir. Warhol onların kırılganlığında kalıyor: görüntü özneyi incitirken onu ölümsüzleştiriyor. Melekler dolaşım yüzünden düşer. Buna karşılık Gormley, konunun mekanik olmayan bir sürekliliği önerir. Kuzeyin Meleği, hareketsiz, demir ağırlıklı bir şekilde duruyor; hem Walter Benjamin'in ilerleme fırtınası (1944) fikrine hem de bedenin ağlara dağılmasına direniyor. Paul Klee'nin Angelus Novus (1920) filminin aksine, geriye sapmış, tarih önünde güçsüz olan Beeple'in köpekleri yönetimin düşmüş melekleridir. Çoğul, uzaktan kontrol edilen bu yapılar, melek hiyerarşilerinde görüşü aracılık eder.