Om echt "originele" inhoud vanaf nul te genereren met moderne kunstmatige intelligentie, moet men eerst het volledige corpus van de menselijke cultuur opnemen. Carl Sagan merkte ooit op dat "als je een appeltaart vanaf nul wilt maken, je eerst het universum moet uitvinden." Hij bedoelde dat elk atoom in die taart—de koolstof, de zuurstof, het ijzer—is gesmeed in de nucleaire ovens van oude sterren. In het tijdperk van generatieve AI heeft deze kosmische metafoor een digitale parallel gevonden. Elke token, afbeelding of melodie die door de grote modellen van vandaag wordt geproduceerd, herleidt naar de enorme, digitale resten van de mensheid: miljarden boeken, artikelen, forums, kunstwerken, video's en gesprekken die van het open web zijn gehaald. AI roept geen nieuwigheid ex nihilo op. Het comprimeert, remixt en extrapoleert vanuit deze collectieve "sterstof" van menselijke expressie—de vreugden, vooroordelen, triomfen en absurditeiten die we decennialang in de digitale ether hebben gegoten. Dit proces van totale opname is zowel wonderbaarlijk als verontrustend. Het stelt AI in staat om ons op grote schaal weer te geven, onze creativiteit te versterken terwijl het trouw onze tekortkomingen weerkaatst. De vooroordelen die in onze geschiedenis zijn ingebakken, de hallucinaties die voortkomen uit ruisachtige gegevens, en de echo's van gemarginaliseerde stemmen zijn allemaal bewaard in de gewichten van het model. We bouwen niet alleen tools; we destilleren de noösfeer—de sfeer van menselijke gedachten—tot probabilistische patronen. Hierdoor wordt AI een spiegel die voor de beschaving wordt gehouden: diepgaand in zijn synthese, maar nederig in zijn absolute afhankelijkheid van ons. Toch dreigt er een diepere paradox. Terwijl AI-gegenereerde inhoud terug op het web stroomt, zullen toekomstige modellen onvermijdelijk trainen op steeds synthetischer gegevens. Dit brengt het risico van "modelinstorting" met zich mee—een vorm van culturele inteelt waarbij nuance vervaagt en originaliteit vervlakt tot een gemiddelde. Om vooruitgang te blijven boeken, kunnen we niet alleen op de machine vertrouwen. We zullen voortdurend de authentieke menselijke ervaring zelf moeten heruitvinden. We zijn gemaakt van sterstof. En nu is ook de intelligentie die we hebben gesmeed dat.