Świat czasami przytłacza. Widzisz nagłówki, cierpienie, niesprawiedliwość—i twoje serce pęka. Chcesz coś zrobić, coś powiedzieć, coś naprawić. Ale większość z tego leży daleko poza twoim zasięgiem. To brzemię życia z otwartym sercem w pękniętym świecie. Twoja sfera troski jest ogromna. Twoja sfera wpływu nie jest. Ale bezsilność nie jest jedyną opcją. Rozpacz nie jest cnotą. Liczy się to, jak się tutaj pojawiasz, gdzie twoje ręce mogą dotknąć, gdzie twój głos może uspokoić, gdzie twoje wybory rozchodzą się na zewnątrz. Zacznij od tego. To nie jest małe—jest święte. Niech ból, który czujesz, wyostrzy twoją uwagę. Niech pogłębi twoją troskę, a nie sparaliżuje ją. Nie możesz nosić świata. Ale możesz wnieść światło do swojej części. I to wystarczy. Rób to, co możesz.