Mongolië: 64 miljoen vee. Schapen, geiten, runderen, paarden, kamelen. Voor een land met slechts 3 miljoen mensen lijkt dat overdreven. Milieuconsultants uit Europa en Amerika komen regelmatig uitleggen dat Mongolië overbevolkt is en op weg is naar ecologische ineenstorting. De Mongoolse herders luisteren beleefd. Vervolgens blijven ze doen wat ze al duizenden jaren doen. De steppes blijven gezond. Hoe? De herders hebben nooit om advies gevraagd omdat ze dit probleem ongeveer 3.000 jaar geleden al hebben opgelost. De sleutel is beweging. Mongoolse herders zijn volledig nomadisch. Ze verplaatsen hun vee constant, volgens oude patronen die aansluiten bij de groei van gras en de beschikbaarheid van water. Een deel van de steppe wordt intensief begraasd door een grote kudde. Het ziet er verwoestend uit. Gras vertrapt. Bodem verstoord. Dung overal. Dan verplaatst de kudde zich. En komt maanden niet terug naar dat deel. Het gras explodeert weer terug. Sneller en dikker dan als het niet was begraasd. Waarom? Begrazing stimuleert het tilleren in gras. Eén plant wordt vijf. Het vertrappen breekt de bodemkorst en verwerkt organisch materiaal. De dung voedt bodemmicroben. Maar dit werkt alleen met beweging. Te lang blijven en je vernietigt het gras. Blijf bewegen en je stimuleert het. De Mongoolse steppes zijn een koolstofput. De niveaus van organische koolstof in de bodem behoren tot de hoogste voor elk grasland op aarde. Dit wordt opgebouwd door 64 miljoen vee die precies doen wat milieuconsultants zeggen dat woestijnvorming veroorzaakt. Westerse onderzoekers zijn eindelijk serieus begonnen met het bestuderen hiervan in de jaren 2000. De gegevens zijn duidelijk: Nomadische begrazing bij hoge dichtheden houdt gezonder grasland in stand dan laag-intensieve begrazing op vaste gebieden. ...