Zasady gry w "bags" muszą opierać się na ukryciu. Dwuetapowe zakupy są skazane na porażkę. Taki mechanizm decyduje o braku trwałości. Po tym, jak duży gracz zgarnie pieniądze, nie obchodzi go, czy ten projekt przetrwa, czy nie. Po emocjach FOMO każdy projekt kończy się chaosem. To nie jest platforma do inkubacji IP; chociaż rozwiązano problem praw autorskich, nie rozwiązano problemu trwałości platformy. Większość monet na niej działa na zasadzie jednego cięcia. Jeśli duży gracz ma interakcję, to jest w porządku, ale jeśli nie, większość monet powoli zmierza do zera. To jest błąd. Gdybym to projektował, opłaty transakcyjne musiałyby być wypłacane, a monety również. Opłaty to problem praw autorskich, a monety to kwestia przetrwania projektu. Na przykład, według procentu całkowitej ilości, duży gracz mógłby mieć zablokowane monety, które byłyby stopniowo uwalniane co tydzień. Ten czas nie może być zbyt długi, a po upływie tego czasu, jeśli duży gracz nie odbierze tych monet, zostaną one automatycznie zniszczone. To nie tylko rozwiązuje problem ekonomii tokenów, ale także zapewnia trwałość tej monety. W ten sposób duży gracz może ciągle promować tę monetę. To jest koło zamachowe; samo pobieranie opłat nie zapewnia przyszłości. Jedno cięcie, ciągłe wydawanie monet, które zdzierają wszystkich, prowadzi do braku efektu zarobkowego, a projekty bez tego efektu powoli zmierzają do zagłady. PUM odnosi sukces, ponieważ efekt zarobkowy nieprzerwanie tworzy hity, a co jakiś czas pojawia się nowy mit.