Bildiğim tek şey, tarihin temkinli olduğunu hatırlamadığı

Birinin yanında rahat hissetmek, değeri bilinmeyen bir liderlik biçimidir. Zaten kendini sömürmeye yakın olan insanlar için yüksek baskı yönetimi motive etmez—sadece tükenmişliği hızlandırır. Bu yüzden mevcut potansiyel müşterilerimi değerli bulmaya başladım: iyimser kalıyorlar, şikayet etmiyorlar, hızlı hareket ediyorlar ve bir şey bozulduğunda sadece tamir ediyorlar. Sonuç mantıksızdır: sorunları onlarla konuşmak, onları tek başına taşımaktan daha az stresli hissettirir. Bu bir rahatlama, performans değerlendirmesi değil. Kendi kendine hareket edenler motivasyondan eksik değildir. Aşırı beklentiler, mükemmeliyetçilik ve başkalarını hayal kırıklığına uğratma korkusuyla mücadele ediyorlar. Bunun üzerine baskı ekleyen bir lider çıtayı yükseltmez; Kaygıyı artırıyorlar. Ama "mükemmel değil, yineleme yaparız" ve "denemek düşündüğünüzden daha az maliyetli" sinyalini veren bir lider, iyi işin gerçekten gerçekleştiği psikolojik alanı yaratır. Yüksek bilgili, yüksek iterasyonlu, yüksek dalgalı sektörlerde liderlik en zeki, en sert ya da en çok çalışan olmak anlamına gelmez. Bu şu anlama gelebilir: varlığınız insanlara her şeyin yönetilebilir olduğunu hissettirir ve en çılgın fikirler bile en azından denemeye değerdir.

Kripto gibi erkek ağırlıklı sektörlerde bir desen fark ediyorum: kadınlar taciz gibi konularda seslerini yükseltiyor, ancak sık sık "Ben feminist değilim ama..." ekleme ihtiyacı hissediyorlar. Nereden geldiğini anlıyorum. "Feminist" kelimesi öyle şeytanlaştırıldı ki, açıkça sahiplenmek kariyer riski gibi geliyor. Erkek ağlara erişiminizi korumak istiyorsunuz, kitlenizi geniş tutmak istiyorsunuz, bu yüzden çok temel fikirleri daha YUMUŞAK bir şekilde yeniden markalaştırıyorsunuz: "Etiketlere ilgi duymuyorum, sadece adaleti önemsiyorum." İronik olan, tanımladıkları şey feminizmin en temel ve makul halidir: kadınlar insandır, iş yerinde tacize uğramamalıyız, teşvikler ve güç kötüye kullanılmamalı. Bu radikal değil. Bu, nüfusun yarısına uygulanan insan hakları. Kişisel olarak etiketleri denetlemekle daha çok ilgileniyorum, bu feragatnamenin arkasındaki psikolojiyle ilgileniyorum. Bir kadın tacizi eleştirmeden önce bir güvenlik büyüsü olarak "Ben feminist değilim" demesi gerektiğinde, bu size kendisinden çok çevre hakkında daha çok şey anlatır. Bu, açıkça söylemenin hâlâ ne kadar pahalı olduğunu gösteriyor: "Evet, ben feministim, hayır, bu her erkeği nefret ettiğim anlamına gelmiyor."