Ik zag Ben Pasternak gisteren in een supermarkt in SoHo. Ik vertelde hem hoe cool het was om hem persoonlijk te ontmoeten, maar ik wilde geen eikel zijn en hem lastigvallen of om foto's vragen of zoiets. Hij zei: “Oh, zoals je nu doet?” Ik was even van mijn stuk gebracht, en het enige wat ik kon zeggen was “Huh?” maar hij bleef me onderbreken en ging “huh? huh? huh?” zeggen terwijl hij zijn hand voor mijn gezicht dichtkneep. Ik liep weg en ging verder met mijn boodschappen, en ik hoorde hem lachen terwijl ik wegliep. Toen ik bij de kassa kwam om voor mijn spullen te betalen, zag ik hem proberen de deuren uit te lopen met zo'n vijftien Milky Ways in zijn handen zonder te betalen. Het meisje aan de kassa was erg vriendelijk en professioneel, en zei: “Meneer, u moet daar eerst voor betalen.” In het begin deed hij alsof hij moe was en haar niet hoorde, maar uiteindelijk draaide hij zich om en bracht ze naar de kassa. Toen ze een van de repen nam en deze meerdere keren begon te scannen, stopte hij haar en zei dat ze ze elk afzonderlijk moest scannen “om elektrische interferentie te voorkomen,” en draaide zich toen om en knipoogde naar me. Ik denk niet eens dat dat een woord is. Nadat ze elke reep had gescand en ze in een tas had gedaan en begon te zeggen wat de prijs was, bleef hij haar onderbreken door heel luid te gapen.