Bitcoin kan worden begrepen als een wereldwijde "spaarreservoir" voor overtollig kapitaal: wanneer de rente laag is, de liquiditeit overvloedig is en hoge verwachte ROIC echte investeringen schaars zijn, migreren spaargelden naar Bitcoin omdat het een eindige schaarste is, een wereldwijd digitaal open source netwerk met een vaste voorraad van 21 miljoen. In de loop van de tijd worden meer munten vastgehouden door langetermijnhouders, bedrijven, ETF's en overheden; zij beschouwen BTC als een strategische reserve in plaats van handelsvoorraad. Dit maakt de effectieve circulerende voorraad zeer inelastisch: nieuwe vraag moet voornamelijk worden weerspiegeld in een hogere fiatprijs, niet in nieuwe munten die op de markt komen. Wanneer de omstandigheden omkeren en de rente stijgt of de risicobereidheid daalt, verkopen speculanten, maar grote groepen langetermijnspaarders doen dat niet; een groot deel van het kapitaal dat binnenstroomde blijft geparkeerd. Deze asymmetrie creëert een "ratchet" in de bitcoin wisselkoers: diepe dalingen zijn gebruikelijk, maar de vloeren na een crash zitten meestal boven de voorgaande cycli-lagen.